فرآیند تحلیل و بررسی یک محصول یا سیستم موجود برای درک طراحی، ساختار، مواد و عملکرد آن بدون دسترسی به مدارک اولیه است. این روش با تجزیه فیزیکی، شیمیایی یا نرم افزاری، اجزای محصول را بازسازی می کند تا دانش فنی پنهان آن را آشکار سازد.
- کاربردها
- بازسازی قطعات فرسوده یا از دست رفته: در صنایعی مانند خودروسازی یا هوافضا، برای بازتولید قطعات قدیمی که طرح اولیه آن ها در دسترس نیست.
- بهینه سازی قطعات موجود: تحلیل قطعات رقیب یا نمونه های موفق برای بهبود عملکرد.
- تحلیل علل شکست: بررسی قطعات آسیب دیده برای شناسایی نقص های فنی و ارائه راهکارهای اصلاحی.
- مزایا
- کاهش هزینه ها: جلوگیری از طراحی از صفر و صرفه جویی در زمان و منابع.
- سرعت توسعه محصول: استفاده از دانش موجود برای تسریع فرآیند تولید.
- یادگیری فناوری های پیشرفته: دستیابی به تکنیک های پیچیده (طراحی و ساخت قطعات).
- انطباق با استانداردها: تقلید فرآیند ساخت مطابق با الزامات صنعتی یا محیط زیستی.
- معایب
- خطا در تحلیل
- وابستگی به نمونه اولیه
- هزینه های بالای تجهیزات تحلیلی
- چالش ها
- شناسایی ترکیبات شیمیایی: تشخیص دقیق مواد اولیه، افزودنی ها یا ضخامت لایه ها.
- فرآیندهای ساخت پیچیده و منحصر به فرد
- محدودیت های فنی: دسترسی نداشتن به تجهیزات آزمایشگاهی پیشرفته برای تحلیل های دقیق.
- ملاحظات محیط زیستی: تطبیق با قوانین جدید (مانند محدودیت استفاده از کروم شش ظرفیتی).
- کیفیت متغیر: وابستگی به دقت داده های به دست آمده در فرآیند.
- عمر کوتاه تر: احتمال کاهش طول عمر به دلیل تفاوت در فرآیندهای ساخت و یا مواردی که حین بررسی نمونه اصلی مکشوف نگردیده است.
- محدودیت های کاربردی: این موضوع بابت قطعاتی که دارای ریسک عملکردی بالا بوده و بهره بردار حاضر به پذیرش جایگزین نیست، قابل ذکر است.
- ویژگی های محصول نهایی
- عملکرد مشابه یا بهتر: درصورت موفقیت، محصول نهایی ممکن است از نظر مقاومت یا دوام برابر یا برتر از نمونه اصلی باشد.
- سازگاری با نیازهای خاص: امکان شخصی سازی فرآیند ساخت برای شرایط عملیاتی متفاوت (مانند دمای بالا یا محیط اسیدی).
- ظاهر یکسان: تقلید بافت سطحی، رنگ و جلای سطحی قطعه.